نهمين کرسی نظریه پردازی از سلسله کرسی های آسيب شناسي فرهنگي جامعه كنوني ايران با عنوان ” افسردگی در ايران ” در تاريخ شنبه 20/4/1388 با سخنرانی آقاي دكتر حسین اسکندری و حضور جمعي از صاحب نظران در محل مركز پژوهش هاي فرهنگي و اجتماعي برگزار گرديد. در اين نشست دكتر اسکندری به بحث در خصوص بیماری روانی افسردگی و تبیین های موجود در باره سبب شناسی آن پرداخت. به گفته وی افسردگی رایج ترین بیماری روانی در جهان محسوب می شود. وی سپس سبب شناسی ها یا تبیین های مختلفی را در این زمینه معرفی کرد. اولین سبب شناسی یک سبب شناسی جسمانی است که افسردگی را نتیجه افزایش یا کاهش سروتینین و به تعبیری نتیجه اختلال عصب شناختی می داند. لذا افسردگی های فصلی، افسردگی های بعد از زایمان و افسردگی های ناشی از سوگواری پس از فوت نزدیکان در این مقوله قرار می گیرند. دومین سبب شناسی افسردگی را ناشی از نظام شناختی افراد می داند. مطابق این دیدگاه کسی که در نظام ارزش ها و شناخت خود دچار مشکل شده باشد به افسردگی مبتلا می شود. در این دیدگاه افسردگی یک انحراف است و نه بیماری. سبب شناسی سوم افسردگی را نه در درون فرد و نه بیرون از او می جوید بلکه آن را در بین این دو قرار می دهد. افسردگی امری زبانی و گفتمانی است نه فردی. افسردگی پدیده ای غربی است یعنی در گفتمان غربی معنی پیدا می کند. بدین معنی که افراد بر اساس معیارهایی چون فقدان کارآمدی و ضعف در جرات ورزی، احساس گناه، احساس نقص و خود مقصربینی و چند معیار دیگر افسرده محسوب می شوند. در حالی که در بسیاری از فرهنگ ها مثل فرهنگ شرقی جرات ورزی امری مذموم است ولی در فرهنگ غربی کاهش جرات ورزی مقدمه افسردگی است. دکتر اسکندری در پایان سخنرانی خود شکل بروز افسردگی در جامعه ایرانی را عمدتا جسمانی شده (سوماتیزه) و توام با حس پارانوئیدی (ترس مرضی) دانست برخلاف جامعه غربی که در آن افسردگی عمدتا به شکل آشفتگی روانی بروز می یابد.
دسته‌ها